مطالعه ارتباط بین پارامترهای عملکرد موضعی و کلی در قابهای بتن آرمه

در طراحی و ارزیابی عملکرد لرزه ای سازه تحت تراز مشخصی از بارهای لرزه ای معمولاً از معیارهای موضعی اعضاء مختلف سازه و همچنین معیارهای کلی استفاده می شود. در نتیجه برقراری ارتباط بین پارامترهای عملکرد کلی و موضعی در قاب ها می تواند از درجه اهمیت بالایی برخوردار باشد. موضوع پایان نامه حاضر ازجمله سوالات مهم در تحقیقات جاری مهندسی زلزله می باشد که هنوز پاسخ صریح و جامعی برای آن بدست نیامده است، تحقیق حاضر برروی قاب های بتن آرمه ی دوبعدی با شرایط هندسی مختلف صورت گرفته است. در این پایان نامه به منظور درنظرگرفتن تاثیر شرایط هندسی برروی پاسخ قاب، طیف کاملی از قابها، با اندازه های متفاوت دهانه و ارتفاع متفاوت، را در نظر گرفته ایم، جهت ارزیابی و بررسی قاب های موجوداز تحلیل استاتیکی غیرخطی استفاده شده است، بمنظور بررسی ارتباط بین پارامترهای عملکرد کلی و موضعی در قاب ها، نسبت تغییرمکان نسبی طبقات به عنوان پارامتر کلی قاب و پاسخ لرزه ای المان های سازه ای به عنوان پارامتر عملکرد موضعی قاب، مدنظر قرار گرفته است. جهت مطالعه ارتباط بین پارامترهای عملکرد موضعی و کلی در قاب های بتن آرمه، قاب های مورد بررسی را تحت آنالیز استاتیکی غیرخطی با توزیع بار، با الگوی بار مثلث معکوس قرار داده ایم، پس از استخراج نتایج و برداشت پارامترهای مورد نظر از نتایج تحلیل، نسبت پارامتر عملکرد کلی به پارامتر عملکرد موضعی قاب، برای قاب های مختلف محاسبه شده است. در ادامه ی کار با توجه به نسبت های بدست آمده برای قاب های مختلف به تفسیر نتایج پرادخته ایم، با توجه به نتایج بدست آمده، براساس محدوده نسبت های محاسبه شده، قاب های مورد مطالعه را در گروه های مختلف طبقه بندی نموده و برای هریک از گروه ها، یک مقدار مجزا برای نسبت پارامتر عملکرد کلی به پارامتر عملکرد موضعی پیشنهاد شده است. در این تحقیق براساس مقادیر پیشنهادی ارائه شده، برای تخمین مقادیر پارامترهای عملکرد موضعی قاب، روابطی پیشنهاد شده است، با استفاده از روابط پیشنهادی با در دست داشتن دریفت کلی و یا دریفت حداکثر قاب می توان مقادیر میانگین پارامترهای عملکرد موضعی تیرهای قاب در طبقه با پاسخ حداکثر را با تقریب قابل قبولی تخمین زد. در ارزیابی اولیه ی قاب می توان، مقادیر بدست آمده از روابط پیشنهادی برای پارامترهای عملکرد موضعی المانهای قاب را به منظور تشخیص سطح عملکرد قاب، با معیارهای پذیرش ارائه شده در نشریه fema-356 مقایسه نمود. نتایج بدست آمده نشان می دهند که مقادیر نسبت دریفت ماکزیمم به دریفت کل قاب با افزایش تعداد طبقات، روند صعودی خواهد داشت واین روند را می توان با افزایش تعداد طبقه تقریباً بصورت خطی درنظر گرفت. همچنین با توجه به نسبت های بدست آمده برای معیارهای عملکرد کلی به موضعی در قاب های بتن آرمه، روند تغییرات در مقادیر نسبت ها با تغییر مشابه در شرایط هندسی قاب، در قاب های مختلف از نظر تعداد طبقات، یکسان می باشد. مقادیر بدست آمده برای نسبت معیارهای عملکرد کلی به موضعی در قاب های بتن آرمه، عدم حساسیت این مقادیر را نسبت به سطوح عملکردی نشان می دهد. بانگاهی به نتایج تحلیل و مقادیر بدست آمده برای معیارهای عملکرد موضعی مشاهده می شود که می توان پارامترهای عملکرد موضعی مختلف را برحسب یکی از پارامترها تخمین زد.